به نقل از «ایرنا»

زندگی قربانیان اسیدپاشی انگیزه اصلی تشکیل گروه تئاتر بود

تاریخ انتشار: ۱۶ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۲۲۹۱۳۷

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، در سی و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر که بهمن امسال در سایه کرونا حال و هوای هرساله را نداشت گروهی راه پیدا کرد که شاید نامش هم برای بسیاری افراد قابل باور نبود، چه رسد به حضورش و به امید خدا درخشش این گروه. جشنواره امسال شاهد ورود گروه تئاتر انجمن حمایت از قربانیان اسید پاشی به عرصه تئاتر حرفه‌ای بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گروهی از قربانیان اسید پاشی با همراهی جواد رحیمی، پیام احمدی و گروهی از افراد آگاه و دلسوز توانستند با همت و تلاش پذیرفته شوند و نمایش خود را به روی صحنه ببرند.

نمایش قصاص هنگام جنایت به نویسندگی و کارگردانی جواد رحیمی در جشنواره تئاتر امسال حضور داشت و از ۱۲ تا ۲۸ اسفند روی صحنه خواهد بود. گفت وگوی خبرنگار فرهنگی ایرنا را با جواد رحیمی می خوانید.

برای شروع خودتان را بیشتر معرفی کنید؟

بنده رشته تحصیلی‌ام کارشناسی مدیریت کسب و کار (MBA)  است اما دوره‌های مقدماتی تا پیشرفته تئاتر را در آموزشگاه‌های آزاد بازیگری و کارگردانی گذراندم و از سال ۱۳۷۳ در این عرصه مشغول فعالیت هستم. شروع کارم با بازی در نمایش اشک برای جوانه در جشنواره سراسری بچه‌های مسجد بود که مقام اول بازیگری را برایم به همرا ه داشت. از آن به بعد در جشنواره های مختلف سراسری تئاتر به عنوان بازیگر و کارگردان فعالیت دارم و آخرین کارم با نام اگه من کسی رو نکشم کسی منو نمیکشه در سال ۱۳۹۸ به جشنواره سراسری راه پیدا کرد و در بخش های نویسندگی، کارگردانی و بازیگری کاندید شد.

با انجمن حمایت از قربانیان اسید پاشی چطور آشنا شدید؟

از طریق دوستم پیام احمدی کاشانی با انجمن حمایت از قربانیان اسید پاشی آشنا شدم. از همان ابتدا پس از ملاقات با قربانیان ایده تشکیل یک گروه در ذهنمان شکل گرفت. پس از بررسی مسائل جانبی این طرح را با آقای مرتضوی که خود از قربانیان و عضو هیأت مدیره انجمن هستند، در میان گذاشتیم و خوشبختانه از این طرح استقبال شد و گروه تئاتر انجمن تشکیل شد.

 انگیزه‌تان از همکاری با انجمن «احقا» چیست؟

پس از آشنا شدن با قربانیان داوطلبی که علاقمند به فعالیت در کارگاه نمایش بودند ما را به آنان نزدیک کرد و با شنیدن داستان زندگی این عزیزان بیشتر علاقمند شدم تا با این دوستان همکاری کنم.

کار کردن با قربانیان اسید پاشی چه حسی دارد (دشواری ها و لذت ها)؟

در ابتدا این عزیزان ذهنیتی از تئاتر نداشتند و چون دنیای نمایش برایشان ناشناخته بود، با زحمت زیاد و صرف مدت یک سال اما توانستیم با آموزش‌های مقدماتی بدن، بیان و آشنایی با تئوری تئاتر، نمایشنامه  آنان را با این فضا آشنا کرده و شرایط را برایشان ملموس کنیم. اما کار کردن با قربانیان بخاطر بکر بودن حس و حالشان و صفایی که پس از گذشتن از شرایط طاقت فرسایی که داشتند، بسیار لذت بخش است البته در طی دوره آموزشی و تمرین، تعدادی از دوستان به دلیل  جراحی و رسیدگی به مسائل پزشکی از تیم جدا شدند.

ایده نمایشنامه چطور به ذهنتان رسید؟

اسید پاشی برایم یک دغدغه بوده و هست و همیشه یک ایده اولیه داشتم اما بعد از ملاقات با قربانیان ایده‌ای که در ذهن داشتم‌، شکل گرفت و با آشنایی و شناخت بهتر ایده کامل تر شد و این شد که امروز روی صحنه رفته است.

نظرتان درباره پدیده اسیدپاشی چیست؟

به نظر من در پدیده اسید پاشی علاوه بر ذهن بیمار اسید پاش عواملی مانند خانواده، جامعه و عوامل محیطی نیز تاثیر گذارند و تنها نمی توان شخص اسید پاش را مجرم دانست زیرا عوامل بسیاری بر فرد تاثیر مستقیم دارد. البته قوانین هم باید طوری تنظیم شود که عوامل بازدارنده بسیار پررنگ و سخت گیرانه باشد تا افراد نتوانند به راحتی مرتکب چنین کاری شوند.

به عنوان یک شهروند برخورد مردم با این عزیزان چگونه است؟

متاسفانه مردم دید مثبتی به پدیده اسیدپاشی و قربانیان ندارند. مردم نباید با نگاه ها، سوالات یا رفتارشان باعث آزرده شدن این افراد شوند و یکی از عواملی که باعث شد در اجرای  این نمایش مصمم تر قدم برداریم همین موضوع بود. امیدوارم اینگونه فعالیت‌های اجتماعی قربانیان، باعث تغییر نگرش جامعه نسبت به این عزیزان شود.

توقع شما از مسئولان در ارتباط با این بزه و افراد آسیب دیده چیست؟

مسئولان می‌توانند با ایجاد فضای مناسب در جامعه بستری برای فعالیت و بروز استعدادهای این عزیزان فراهم کنند. باید این افراد را دوباره به زندگی عای در جامعه برگرداند.

سخن آخر

در آخر تشکر می کنم از دوستانم در گروه موسیقی همنوازان آیین شمس، به سرپرستی استاد آریا روایتی که صمیمانه از انجمن و قربانیان هنرمند حمایت کردند، همچنین بازیگر مهمان، شیما خوش اقبال که صبورانه در کنار دوستان بودند. مجید حقانی و پیام احمدی کاشانی که برادرانه با تمام دشواری‌های کار در کنارمان بودند و این کار  پیش نمی‌رفت اگر این دوستان گرامی در کنار مان‌ نبودند.

نمایش قصاص هنگام جنایت به نویسندگی و کارگردانی جواد رحیمی و تهیه کنندگی پیام احمدی کاشانی تولید شده است، از سه شنبه ۱۲ اسفند در تماشاخانه مهرگان روی صحنه رفته و تا ۲۸ اسفند ماه اجرا خواهد شد. در این نمایش هنرمندانی چون محسن مرتضوی، مریم زمانی، الهام سلطانی و شیما خوش اقبال ایفای نقش می کنند.

در خلاصه داستان نمایش قصاص هنگام جنایت آمده است: نه سلاح سرده نه گرم؛ نه دود میکنه؛ نه شعله داره اما میسوزونه ...

برچسب‌ها اسیدپاشی تئاتر نمایش سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر

منبع: ایرنا

کلیدواژه: اسیدپاشی تئاتر نمایش اسیدپاشی تئاتر نمایش سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر اخبار کنکور قربانیان اسید پاشی جواد رحیمی پیام احمدی روی صحنه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۲۲۹۱۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نمایش فیلم تئاتر «عروسی خون» در سینماتک خانه هنرمندان ایران

به گزارش خبرگزاری مهر، دهمین برنامه از سلسله جلسات نمایش فیلم تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران به نمایش فیلم تئاتر «عروسی خون» اختصاص دارد.

فیلم تئاتر «عروسی خون» (محصول ۱۹۸۱ اسپانیا/ ۶۷ دقیقه) به کارگردانی کارلوس سائورا بر مبنای نمایشنامه‌ای نوشته فدریکو گارسیا لورکا چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ در سینماتک خانه هنرمندان ایران به نمایش درمی‌آید.

پس از نمایش این فیلم تئاتر نشست نقد و بررسی آن با حضور عباس غفاری (میزبان) و محمودرضا حبیبی (منتقد تئاتر) برگزار می‌شود.

در رابطه با خلاصه داستان این نمایش آمده است: «در استودیوی رقص «آنتونیو گادس» (گادس)، اعضای گروه در حال گریم و آماده شدن برای اجرای برنامه هستند. پس از آنکه گادس به‌عنوان رقصنده اصلی و طراح رقص توضیحاتی به اعضا می‌دهد، اجرای «عروسی خون» آغاز می‌شود: لئوناردو (گادس) دل‌باخته زنی (هویوس) در آستانه ازدواج است. پس از یک صحنه پُرتنش در مراسم عروسی، همه متوجه می‌شوند که عروس نیز دل‌باخته لئوناردو است. عروس و داماد (خیمه‌نز) سوار بر اسب مراسم را ترک می‌کنند و لئوناردو نیز آنان را تعقیب می‌کند. ۲ مرد در نزاعی خونین، با چاقو یکدیگر را از پا در می‌آورند و عروس تنها و مغموم کنار ۲ جسد می‌گرید.»

سائورا پس از ساختن چند فیلم متأثر از اینگمار برگمان، با «عروسی خون» به دوره جدید و پویای فیلمسازی‌اش گام می‌گذارد. حاصل کار، فیلمی‌ خاص است که بدون تردید یکی از بهترین آثار سینمای اسپانیا در دهه ۱۹۸۰ است. ایده ساخت یک نمایشنامه مشهور فولکلوریک در سالنی خالی از تماشاگر از سوی گادس و تبدیل شدن آن به مایه و داستان اصلی سائورا، از آن رویکردهای درخشان و جریان‌ساز پست‌مدرنیستی است که دنیای متن و بیرون از متن را با هم درمی‌آمیزد.

به‌رغم بومی بودنِ دست‌مایه و حتی اجرا که درک جزییات رقص‌ها و موسیقی آیینی فلامنکو را تنها برای اسپانیایی‌ها ممکن می‌کند، فیلم از چنان زبان نمایشی برخوردار است که هر تماشاگری را با خود همراه می‌کند. کارِ سائورا، از سوی دیگر، تنها ضبط و عرضه این باله‌های باشکوه نیست بلکه او با دوربینش، تأویلی از «عروسی خون» ارایه می‌دهد. با «عروسی خون»، سائورا ژانر موزیکال را وارد عرصه‌ای تازه و غیر آمریکایی می‌کند.

کد خبر 6095577 سید امیر شایان حقیقی